Gospodarka remontowa obejmuje konserwację, przeglądy oraz naprawy środków trwałych. Są to czynności mające na celu zastąpienie częściowego zużycia środków trwałych, jakie nastąpiło w procesie ich użytkowania.

Przeprowadzanie we właściwym czasie niezbędnych prac konserwacyjno-remontowych zapobiega awariom powodującym zahamowania w produkcji oraz zapewnia prawidłowe funkcjonowanie aparatu wytwórczego, a tym samym ciągłość procesów produkcyjnych. Okresowa kontrola stanu zużycia określonych części maszyn i urządzeń technicznych zapobiega nadmiernemu ich zużyciu, planowa i racjonalna działalność remontowa zaś zmierza do likwidacji skutków częściowego ich zużycia. Remonty dzieli się na: bieżące (średnie) i kapitalne,

Do remontu bieżącego zalicza się wymianę szybko zużywających się części lub elementów obiektu, których stopień zużycia nie daje pewności prawidłowej eksploatacji tego obiektu do kolejnego remontu. Wykonywanie remontu bieżącego nie powoduje w zasadzie przerw w pracy danego obiektu. '

W zakres remontu kapitalnego wchodzą roboty związane z doprowadzeniem obiektu do stanu pierwotnego lub zbliżonego do pierwotnego. W trakcie przeprowadzania tego remontu następuje demontaż całego obiektu, który zostaje na ten czas wycofany z eksploatacji. Wymagana jest dokumentacja remontowa, a po zakończeniu remontu kapitalnego następuje komisyjny (protokolarny) odbiór obiektu.

Do remontu kapitalnego nie powinno się na ogół zaliczać robót, których koszt przekracza 70% wartości obiektu w stanie nowym. Odstępstwo od tej zasady może nastąpić jedynie w uzasadnionych wypadkach, np. wówczas, gdy chodzi o obiekty unikalne lub gdy nie ma możliwości szybkiego nabycia nowego obiektu koszty takiego remontu powinny być uznane za obiektywnie uzasadnione.