W rozwiniętej gospodarce towarowo-pieniężnej, a taką właśnie jest gospodarka typu socjalistycznego, prawie wszystkie zjawiska ekonomiczne i społeczne przebiegają przy udziale pieniądza, znajdują odbicie w gospodarce pieniężnej (finansowej).

I tak, produkcja materialna jest w przeważającej masie produkcją towarów przeznaczonych do sprzedaży, której efektem jest utarg, przychody pieniężne u producentów'. Następny cykl tej samej produkcji może się rozpocząć tylko pod warunkiem zaopatrzenia jej w czynniki produkcji. Następuje to przez zakup środków produkcji, co wiąże się z 'wydatkami pieniężnymi, a więc z uprzednim zgromadzeniem na ten cel niezbędnych zasobów pieniężnych.

Również wynagrodzenie pracowników z tytułu pracy następuje w pieniądzu jest to jeden ze stadiów pieniężnego podziału dochodu narodowego. Ale dochód narodowTy musi być dzielony także na inne cele: na dalszy rozwój produkcji, z czym związana jest m.in. potrzeba zwiększenia zasobów środków produkcji, na finansowanie nieprodukcyjnych potrzeb, np. w dziedzinie oświaty, służby zdrowia, kultury.

Jak z powyższego wynika, zjawiska ekonomiczne i społeczne powiązane są z ruchem pieniądza. Toteż gospodarka pieniężna (finansowa) wymaga stosowania zróżnicowanych form zasilania jednostek w środki pieniężne, dostosowanych do rozwiązań przyjętych w systemie planowania i zarządzania gospodarczego, którego składnikiem jest również system finansowy przedsiębiorstw państwowych.