PLANOWANIE ZAPASÓW I ZAOPATRZENIA MATERIAŁOWEGO

 
 

W dziedzinie planowania zapasów i zaopatrzenia materiałowego dwa zagadnienia mają podstawowe znaczenie:

- utrzymywanie zapasów w rozmiarach niezbędnych dla niezakłóconego toku produkcji, a przy tym w racjonalnych granicach, czego bezpośrednim efektem jest możliwość wykorzystania wszelkich rezerw w tym zakresie do wykonania szerszego programu produkcyjnego w tej samej lub innej jednostce gospodarczej i tym samym pomnożenie produktu społecznego i dochodu narodowego,

- najdalej posuniętej oszczędności w zużyciu materiałów, które wraz z paliwem stanowią około 50% całości kosztów produkcji budowlano-montażowej.

W tej mierze podstawowym kierunkiem sprzyjania bardziej racjonalnemu wykorzystywaniu materiałów jest przestrzeganie norm zużycia jednostkowego materiałów oraz coraz szerszym stosowaniem - tam gdzie to jest uzasadnione - materiałów zastępczych, stosowanie lekkich elementów z tworzyw sztucznych itp. Ważnym zadaniem jest też wykorzystanie odpadów mineralnych.

Toteż w procesie planowania konieczne jest ustalenie niezbędnych środków organizacyjno-technicznych dla jak najbardziej oszczędnego i racjonalnego planowania zarówno zapasów materiałowych oraz rozmiarów niezbędnego zaopatrzenia materiałów, jak i przyszłego ich zużycia. W tym celu może się okazać celowe opracowanie - w ramach prac nad planem techniczno-ekonomicznym - szczegółowego programu oszczędnej gospodarki materiałowej. Program taki może stać się pomocniczym narzędziem do przeciwdziałania tworzeniu się nadmiernych i zbędnych zapasów materiałowych.

Planowanie zapasów materiałów obejmuje określenie stanu zapasów z uwzględnieniem rzeczowej i ekonomicznej ich struktury, z podziałem na zapasy bieżące, sezonowe, rezerwy nadmierne i zbędne. Roczny plan zapasów sporządza się z rozbiciem na kwartały, podobnie jak inne części planu techniczno-ekonomicznego.