Określenie optymalnego stanu środków produkcji na każdy określony moment, np. dzień jest w praktyce bardzo utrudnione, a nawet wręcz niemożliwe, jeśli chodzi o szerszy zasięg podmiotowy . Przede wszystkim z powodu ustawicznie zmieniających się warunków produkcji: technicznych, organizacyjnych itp. Nade wszystko odgrywają rolę zmieniające się proporcje w zakresie czynników produkcji. Stąd ustalenie ich optymalnych normatywów wymagałoby dopływu wyczerpujących danych statystycznych, których nie można uzyskiwać bez elektronicznej techniki przetwarzania danychl Toteż w istniejących warunkach w większości przedsiębiorstw oznaczenie niezbędnych stanów zasobów środków produkcji jest przybliżone. ł Dotyczy to zwłaszcza środlców trwałych.

W tej sytuacji duże znaczenie ma przeprowadzenie okresowej oceny wykorzystania i produktywności środków produkcji. Chodzi przy tym o porównanie nie tylko ze stanem planowanym (przyjmując go za stan niezbędny7, optymalny w danych w7arunkach), lecz także - dla stwierdzenia tendencji - ze stanami z poprzednich okresów, przyjętymi za bazę porównawczą.

Jedną z dróg prowadzących do osiągnięcia tego celu jest metoda,' przy której miernikiem wykorzystania środków produkcji jest stosunek oznaczający wartość produkcji do średniej rocznej wartości środków produkcji. Zależności te można przedstawić według wzoru: gdzie: Wps - współczynnik produktywności środków produkcji, P - wartość produkcji,