Przy opracowywaniu NPSG ustala się szereg podstawowych wskaźników nie tylko dla roku planowego (będącego przedmiotem planowania), lecz również orientacyjnych wskaźników dla roku następnego. Nadaje to planom rocznym w pewnym sensie charakter planów dwuletnich (plany sporządzane metodą kroczącą).

Konieczność intensywnego rozwoju gospodarki narodowej spowodowała potrzebę nowych rozwiązań w zakresie metod oraz form opracowywania planów gospodarczych, a zwłaszcza planów wieloletnich. Zmiany te przejawiają się przede wszystkim:

- we wzroście inicjatywy oddolnej przy opracowywaniu tych planów, a więc i odpowiedzialności za plan przedsiębiorstw, zjednoczeń , rad narodowych i ministerstw,

- w położeniu szczególnego nacisku na wyzwolenie intensywnych czynników rozwoju, na lepsze wykorzystywanie potencjału produkcyjnego oraz uzyskiwanie optymalnych efektów ekonomicznych z posiadanych środków,

- w rozwoju tych gałęzi, branż i produkcji wyrobów, które są najbardziej korzystne dla społeczeństwa, w preferowaniu dziedzin najbardziej nowoczesnych i założeniu szerokiego rozwoju międzynarodowego podziału pracy wr ramach Rady Wzajemnej Pomocy Gospodarczej (RWPG).

Pomocą w zakresie najpełniejszego uwzględniania wszystkich czynników decydujących o wzroście gospodarczym są programy ogólnego rozwoju (w skali makroekonomicznej) jak i rozwoju gałęzi i regionów gospodarczych oraz system prognoz. Opracowują je odpowiednie organy na podstawie stałych studiów prognostycznych zmierzających do rozpoznania prawdopodobnego przebiegu przyszłych zjawisk społecznych, gospodarczych i naukowo-technicznych w celu określenia ich najbardziej pożądanego kształtu.