ORGANIZACJA MONTAŻU W BUDOWNICTWIE WIELKOBLOKOWYM I WIELKOPŁYTOWYM

 
 

W uprzemysłowionym budownictwie mieszkaniowym a więc głównie w budownictwie wielkoblokowym i wielkopłytowym, stosowany bywa zazwyczaj kompleksowy system organizacji montażu w odniesieniu do poszczególnych działek montażowych.

Przy projektowaniu organizacji montażu budynku mieszkalnego z elementów wielkowymiarowych (wielkopłytowych lub wielkoblokowych) pierwszą czynnością będzie podział obiektu na działki montażowe. Przy podziale na działki montażowe należy przestrzegać następujących zasad:

- działka montażowa powinna stanowić statycznie i konstrukcyjnie zamkniętą całość (np. elementy ścienne przykryte elementami stropowymi),

- wielkość działki montażowej powinna być dobrana w ten sposób, aby wszystkie elementy na działce mogły być zmontowane w ciągu jednej zmiany roboczej (zazwyczaj 30-40 elementów).

Kolejność montażu działek powinna przewidywać zasadę wykonania wszystkich działek na jednej kondygnacji, a następnie dopiero przejście do montażu następnej kondygnacji. Kolejność montażu działek jest podana na rysunkach montażowych.

Kolejność montażu elementów na działce montażowej powinna być przedstawiona na rysunkach montażowych, stanowiących integralną część projektu organizacji montażu. Kolejność montażu na działce powinna być tak pomyślana, aby zapewnić maksymalną stateczność montowanej konstrukcji (z uwzględnieniem różnego rodzaju podpór usztywniających). Projekty organizacji montażu ujmują przeważnie następującą kolejność montażu elementów na działce:

- elementy ścian konstrukcyjnych i osłonowych,

- elementy niekonstrukcyjne umieszczone między stropami, np. bloki wentylacyjne lub kabiny sanitarne,

- elementy stropowe, nadprożowe i klatek schodowych.

ORGANIZACJA MONTAŻU W BUDOWNICTWIE WIELKOBLOKOWYM I WIELKOPŁYTOWYM CZ. II

W budownictwie ogólnym zakresem prefabrykacji są objęte przeważnie elementy powyżej „stanu zerowego” budynku, tj. powyżej poziomu stropu nad piwnicami. W ostatnim czasie prefabrykowane są coraz częściej również ściany piwniczne, a nawet i ławy fundamentowe.

Przyjmuje się przeważnie organizację brygady montażowej składającej się z trzech zespołów. Zespół pierwszy składający się z maszynisty, pomocnika i maszynisty oraz linowego ma za zadanie obsługę żurawia i podawanie elementów na budynek.

Zespół drugi składa się z jednego montażysty i dwóch pomocników. Zajmuje się on ustawieniem i stężeniem elementów ustawionych za pomocą rozpór montażowych. Zespół ten dokonuje również wstępnej rektyfikacji elementów.

Zespół trzeci składa się z jednego montażysty i pomocnika. Do zadań tego zespołu należy ostateczna rektyfikacja elementów oraz wykonywanie połączeń (spawy, spoiny itp.) i demontaż rozpór montażowych.

Łączna więc liczba członków brygady wynosi w tym wypadku osiem osób. Brygada montażowa powinna być zaopatrzona w specjalny sprzęt i narzędzia, a mianowicie:

- drabinki przenośne, służące do zwalniania haków żurawia oraz częściowo do czynności związanych z montowaniem,

- rusztowanie przesuwne, służące do montowania nadproży, wieńców płyt stropowych oraz do wypełniania spoin pionowych i układania zaprawy na spoiny poziome,

- drążki do nasuwania elementów zawieszonych na haku żurawia.

Do podawania elementów żurawiem stosowane są różnego rodzaju zawiesia. Na rys. 19-18 pokazane jest zawiesie uniwersalne, pozwalające dowolnie regulować miejsce zawieszenia lin z hakami. Na rys. 19-19 podano schematy podwieszenia elementów ściennych i stropowych.