Praca stanowi wydatkowanie siły roboczej w określonej, użytecznej formie. Praca ludzka występuje w najrozmaitszych, jakościowo różnych, konkretnych formach. Istnieją różne rodzaje pracy: praca murarza, tokarza, szewca, krawca itp, różnią się one od siebie zarówno pod względem metod, jak i osiąganych rezultatów.

Suma uzdolnień fizycznych i duchowych człowieka, uruchamianych przez niego przy podejmowaniu działalności, zarówno o charakterze produkcyjnym jak i nieprodukcyjnym, nosi nazwę sity roboczej. Jej wielkość, mierzona liczbą czynnych zawodowo osób, stanowi największe źródło bogactwa narodowego. Na jej jakość składają się głównie dwie cechy: znajomość zawodu i zdobyte doświadczenie w wykonywaniu zawodu. Nabywa się je przez szkolenie (ogólne i zawodowe) oraz praktykę.

Środkami pracy są narzędzia, maszyny, przyrządy itp. Zalicza się do nich także urządzenia, które tworzą materialne warunki produkcji: budynki, budowle, uzbrojenie placu, drogi, środki transportu itp. Urządzenia te nie biorą bezpośredniego udziału w procesie produkcji są one jednak niezbędne do jego przebiegu.

Środki pracy nie wchodzą materialnie do produktu, w którego wytwarzaniu uczestniczą stanowią jedynie przewodniki oddziaływania na produkt wytwarzany. Biorąc udział w procesie produkcji przez dłuższy czas (w wielu aktach wytwarzania, zwanych cyklem produkcyjnym), środki pracy zachowują swoją naturalną postać fizyczną w poszczególnych procesach produkcji przenoszą one na wytworzony przy ich udziale produkt tylko część swojej wartości. Znajduje to wyraz w postaci amortyzacji środków pracy (odpisów amortyzacyjnych), która odzwierciedla to ich stopniowe zużycie.