DZIAŁALNOŚĆ INWESTYCYJNA CZ. II

 
 

Im dochód narodowy jest większy, tym więcej środków można przeznaczyć m,in. na inwestycje. uwzględnieniu problematyki wzrostu gospodarczego (zwłaszcza zatrudnienia i wydajności pracy),

- wyboru najlepszej lokalizacji inwestycji oraz prawidłowych, ekonomicznie uzasadnionych, rozwiązań technicznych projektowanych inwestycji, od czego zależy m.in. struktura nakładów inwestycyjnych oraz sposób wykonawstwa robót budowlanych i montażowych,

- sprawnej i terminowej realizacji inwestycji.

Podstawowe decyzje inwestycyjne podejmowane są w planie pięcioletnim. Dotyczy to zarówno udziału inwestycji w dochodzie narodowym, jak i podziału nakładów na inwestycje między poszczególne działy i gałęzie gosodarki narodowej. Realizacja ujętych w planie decyzji przebiega w zgodności nie tylko z założeniami polityki gospodarczej, lecz także z zachowaniem podstawowych zasad ekonomiki i organizacji procesów inwestycyjnych, spośród których należy wymienić przede wszystkim:

- zasadę kompleksowości inwestycji,

- zasadę udokumentowania inwestycji,

- zasadę koncentracji nakładów inwestycyjnych,

Pierwsza z wymienionych zasad realizowana jest przede wszystkim w etapie programowania i planowania działalności inwestycyjnej. Wyraża się ona m.in. w konieczności skoordynowania planu inwestycyjnego, stanowiącego część składową NPSG, z innymi jego częściami, co warunkuje zarówno realizację inwestycji, jak i wykorzystanie jej efektów. Przykładowo, planując podjęcie budowy nowego zakładu przemysłowego trzeba jednocześnie ująć nakłady na inwestycje towarzyszące: mieszkaniowe, komunalne, komunikacyjne, handlowo-usługowe itp. Wielkość i struktura nakładów na te inwestycje musi być skoordynowana z potrzebami wynikającymi z inwestycji podstawowej.