Pracownikowi przysługuje prawo do corocznego nieprzerwanego, płatnego urlopu wypoczynkowego, którego nie może się zrzec w następującym wymiarze:

- po roku pracy - 14 dni roboczych,

- po trzech latach pracy - 17 dni roboczych,

- po sześciu latach pracy - 20 dni roboczych,

- po dziesięciu latach pracy - 26 dni roboczych.

Za dni robocze uważa się wszystkie dni z wyjątkiem dni ustawowo wolnych od pracy. Do okresu pracy, od którego zależy wymiar urlopu, wlicza się:

- pracownikowi, który ukończył zasadniczą lub równorzędną szkolę zawrodow'ą, przewidziany programem nauczania czas trwania nauki, nie więcej jednak niż 3 lata

- pracownikowi, który ukończył średnią szkołę zawodową, przewidziany programem nauczania czas trwania nauki, nie więcej jednak niż '5 lat, a pracownikowi, który ukończył średnią szkołę zawodową dla absolwentów zasadniczych (równorzędnych) szkół zawodowych - 5 lat

- pracownikowi, który ukończył średnią szkołę ogólnokształcącą - 4 lata

- pracownikowi, który ukończył szkołę policealną - 6 lat

- pracownikowi, który ukończył szkołę wyższą - 8 lat. Okresy nauki nie podlegają sumowaniu.

Po przepracowaniu jednego roku pracownik nabywa prawo do pierwszego urlopu prawo do następnego i dalszych - w każdym roku kalendarzowym. Pracownik młodociany jest uprzywilejowany - nabywa on prawo do urlopu już po upływie 6 miesięcy od rozpoczęcia pracy w wymiarze 12 dni roboczych.

Prawo do urlopu w wymiarze 26 dni roboczych przysługuje pracownikowi młodocianemu po przepracowaniu 1 roku. Jednakże w roku kalendarzowym, w którym pracownik ten kończy 18 lat, przysługuje mu urlop w wymiarze 20 dni roboczych.