Przedmioty nie odpowiadające powyższym kryteriom traktuje się jako przedmioty nietrwałe na równi z przedmiotami pracy. Podział środków pracy na środki trwałe i przedmioty nietrwałe ma charakter umowny, podyktowany względami praktycznymi. Mianowicie celem tego podziału jest m.in. uproszczenie ewidencji, amortyzowania itp. Ponadto do środków trwałych nie zalicza się m.in.:

- maszyn, urządzeń i innych przedmiotów występujących w formie gotowego produktu przeznaczonego do sprzedaży, znajdującego się u producentów lub w organizacjach dystrybucji

- budynków i budowli znajdujących się w budowie, tj. nie przekazanych jeszcze do użytkowania

- maszyn i urządzeń oraz innych przedmiotów, wymagają. cych i nie wymagających montażu lub zainstalowania, stanowiących wyposażenie zakładów, wydziałów i innych obiektów znajdujących się w budowie, tj. nie przekazanych jeszcze do eksploatacji.

W przedsiębiorstwach budowlano-montażowych i remontowych oraz innych jednostkach wykonawstwa robót nie zalicza się do środków trwałych:

- tymczasowych budynków i urządzeń rozbieralnych (np. rusztowania), stanowiących w okresie robót lub remontów wyposażenie placu budowy lub jego zaplecza, oraz urządzeń przewoźnych i przenośnych do obsługi placów (barakowozów, agregatów ogrzewczych z nawiewem gorącej mieszaniny powietrza i spalin, agregatów z nawiewem gorącego czystego powietrza, pieców kolumnowych) kominków (opalanych paliwem ciekłym, promienników żarogazowych i agregatów do podgrzewania wody)

- elektrycznych wyposażeń placów budów: rozdzielni budowlanych, stojaków lampowych do oświetlenia zewnętrznego i szaf kondensatorowych, jeżeli ich jednostkowa cena zakupu lub koszt wytworzenia nie przekracza 20 000 zł

- elektrycznych narzędzi rzemieślniczych, np. nożyc, wycinarek, pił, dłutarek, żłobiarek, młotków, frezarek, strugarek, szlifierek, szczotek rotacyjnych, wibratorów, jeżeli ich jednostkowa cena zakupu lub koset wytworzenia nie przekracza 20 000 zł.