Reprodukcja częściowa polega na naprawie uszkodzonych części i elementów obiektu majątku trwałego lub na wymianie części substancji składającej się na dany obiekt (środek trwały). Ta forma reprodukcji nazywana jest remontem.

Reprodukcja całkowita polega na wymianie danego obiektu na nowy, w ramach tzw. inwestycji odtworzenio- wych.

W praktyce, zwłaszcza gdy chodzi o maszyny i urządzenia wytwórcze, następuje z reguły wymiana na obiekty (środki pracy) ulepszone, nowoczesne, a więc bardziej wydajne, pozwalające osiągać korzystniejsze, w porównaniu z obiektem wymienianym, parametry techniczno-ekonomiczne. W rezultacie odnowienia środków trwałych następuje zmiana w całym procesie produkcyjnym, ponieważ również inne czynniki produkcji ulegają zmianom.

Przede wszystkim człowiek pogłębia swoje kwalifikacje zawodowe i rozwija swą kulturę ogólną i techniczną.

Racjonalna działalność w zakresie reprodukcji środków trwałych wymaga komplesowego rozpatrzenia poszczególnych jej form oraz dokonania wyboru formy najbardziej efektywnej. Każda bowiem z form reprodukcji środków trwałych związana jest z innymi nakładami materialnymi i finansowymi. Chodzi mianowicie o to, aby zapobiegać podejmowaniu kosztownych i nieopłacalnych remontów, jeżeli w świetle rachunku ekonomicznej efektywności uzasadniona jest wymiana danego środka pracy, i odwrotnie - aby rozszerzać zakres remontu, gdy aktualne warunki oraz przesłanki techniczno-ekonomiczne dyktują taką właśnie formę reprodukcji środka trwałego. Toteż efektywne wykorzystanie środków przeznaczonych na reprodukcję środków trwałych wymaga posługiwania się przy podejmowaniu decyzji o formie reprodukcji (remont czy wymiana) rachunkiem ekonomicznej opłacalności remontu (do sprawy tej powrócimy nieco dalej).