Gospodarka remontowa powinna opierać się na systemie remontów planowo zapobiegawczych. Reguluje on całokształt zagadnień związanych z działalnością konserwacyjno-remontową, a m.in. cykl remontowy, okresy międzyremontowe, rzeczowy zakres obu rodzajów remontów oraz metody określania stopnia zużycia poszczególnych części środka trwałego.

Cykl remontowy obejmuje okres między dwoma kolejnymi remontami kapitalnymi i nie powinien być w zasadzie krótszy od jednego roku. Cykl remontowy określa ustaloną dla danego środka trwałego liczbę i kolejność przeglądów i remontów bieżących oraz występujące między nimi odstępy czasu. Graficznie przedstawia to rysunek (rys. 7-1).

Wraz z każdą nowo zakupioną maszyną (urządzeniem) przedsiębiorstwo otrzymuje dokumentację techniczno-ruchową. Musi ona zawierać między innymi instrukcję obsługi i konserwacji maszyny oraz instrukcję remontową, co ułatwia prawidłowe ustalenie okresów międzyremontowyeh oraz planowanie działalności remontowej.

System remontów planowo zapobiegawczych przewiduje trzy metody planowania remontów:

- 1) poprzeglądową, według której termin, rodzaj i zakres remontu określa się na podstawie przeglądów, polegających na analizie zużycia poszczególnych części i zespołów obiektu,

- 2) okresową, ustalającą z góry przybliżone odstępy czasu między poszczególnymi remontami,

- 3) standardową, która z góry określa ścisłe odstępy czasu między remontami.