Zaniechanie dalszego remontu kapitalnego, czyli likwidacja środka trwałego (zespołu obiektów, układu), powinno opierać się na rozpatrzeniu dwóch zasadniczych rozwiązań: zastąpienia istniejącego układu nowym bądź dalszego eksploatowania układu dotychczasowego przy ponoszeniu niezbędnych w tym celu nakładów remontowo-odtworzeniowych. Ocena powyższa polega więc na porównaniu wskaźnika efektywności kapitalnego remontu istniejącego układu ze wskaźnikiem efektywności nowego układu. Warunkiem dalszego eksploatowania układu dotychczasowego, a tym samym przeprowadzenia kolejnego remontu kapitalnego jest spełnienie nierówności:

Posługując się podanym wzorem oraz poniższymi danymi liczbowymi dokonamy porównania efektywości remontu kapitalnego i zakupu .nowego urządzenia, jako alternatywy.

Z powyższego porównania wynika, że mimo znacznie niższego kosztu remontu kapitalnego w stosunku do kosztu zakupu nowego urządzenia, wskaźnik efektywności nowego urządzenia jest niższy od wskaźnika efektywności starego urządzenia. A więc bardziej opłacalna jest wymiana urządzenia starego na nowe, czyli zaniechanie remontu kapitalnego.

Istnieje wiele innych metod dokonywania obliczeń opłacalności kapitalnego remontu środków trwałych. Przytoczmy jeszcze jeden sposób, według którego zaleca się wymianę środka trwałego na nowy w wypadkach, w których spełniona jest nierówność:

- 7-R > AKr-ł-2óZ cyjny, a jako długość okresu eksploatacji układu po remoncie kapitalnym przyjmuje się cykl remontowy. We wzorze dotyczącym badania efektywności remontu swbskrypiem oznacza, że poszczególne wielkości dotyczą rozpatrywanego obiektu (układu) po dokonaniu remontu kapitalnego.