Jednostkami miary norm zapasów mogą być wskaźniki zapasu w dniach, ilość lub wartość. W zależności od potrzeby przedsiębiorstwo może wyliczać normy zapasów we wszystkich lub w niektórych jednostkach miary.

W pracach związanych z opracowywaniem norm zapasów materiałowych wykorzystuje się kartotekę ilościowo-wartościową księgowości materiałowej lub też kartotekę magazynową za wybrany ubiegły okres, uzupełniając kartoteki symbolami aktualnego indeksu materiałowego oraz rocznymi danymi o wielkości i wartości zużycia.

Po ustaleniu proporcji i zakresu indywidualnego oraz grupowego normowania zapasów przedsiębiorstwo przystępuje do normowania, biorąc pod uwagę następujące podstawowe czynniki kształtujące wielkość indywidualnych norm zapasów:

- przeciętne przyszłe zużycie dzienne (ilościowo i wartościowo),

- sposób zużycia materiału (zużycie ciągłe lub okresowe) i jego równomierność, wynikające z charakteru produkcji,

- warunki zamawiania i realizacji dostaw, kształtujące częstotliwość, regularność i równomierność partii dostaw, a niekiedy i minimalne partie zakupu,

- warunki organizacyjno-techniczne związane z czasem odbioru i przygotowania materiału do zużycia,

- inne czynniki, charakterystyczne dla danego przedsiębiorstwa, wpływające na wielkość norm zapasów, np. niedostateczna powierzchnia magazynów lub pojemność cystern i zbiorników, typowe ładowności środków transportu przy dostawach, typowe partie dostaw wynikające z pojemności lub ciężaru opakowań fabrycznych, dopuszczalne okresy składowania ze względu na utratę własności użytkowych materiałów.