Za postęp techniczny w produkcji uważa się taki rozwój, który przynosi uchwytne oszczędności pracy żywej lub uprzedmiotowionej (albo łącznie jednej i drugiej) w stosunku do stanu poprzedniego. Nowe środki produkcji i nowe metody pracy powinny przynieść: zwiększenie wydajności pracy, poprawę jakości produkcji, obniżenie kosztów produkcji. Realizacja postępu techniczno-ekonomicznego, jako podstawowego źródła rozwoju gospodarki narodowej, następuje wtedy, gdy przynajmniej jeden z podanych warunków poprawia się, pozostałe zaś nie pogarszają się. Mówimy, że rozwój postępu jest intensywny, jeżeli poprawiają się wszystkie podane wyżej warunki (porównując je w dwóch okresach).

Postęp w sferze produkcji powinien przynieść również efekty, gdy chodzi o zmniejszenie uciążliwości życia i pracy człowieka oraz zwiększenie wygód, zapewnienie bezpieczeństwa pracy i ochrony zdrowia. Wszystko to sprzyja lepszej gospodarności i przyczynia się do zwiększenia wydajności pracy zatrudnionego personelu są to sprawy niezmiernej wagi, zwłaszcza w dziedzinie produkcji budowlanej.

Realizacja efektywnego postępu techniczno-organizacyjnego w przedsiębiorstwach budowlanych prowadzi nie tylko do zwięk- szenia ich zdolności produkcyjnej, co - wobec występującego deficytu w zakresie wykonawstwa budowlanego - ma istotne znaczenie i pozwala na pełniejsze zrealizowanie zadań w zakresie produkcji budowlanej. Postęp techniczno-organizacyjny przynosi dalsze bezpośrednie efekty techniczno-ekonomiczne w postaci skrócenia cyklów budowy, a więc szybsze „odmrożenie” nakładów inwestycyjnych, poprawy jakości produkcji budowlanej oraz obniżki kosztów produkcji.