Typizacja jest ujednoliceniem i uproszczeniem formy konstrukcji, polegającym na tworzeniu obiektów przemysłowych, mieszkalnych i innych z wielokrotnie powtarzalnych elementów prefabrykowanych. W zasadzie może ona iść w dwóch kierunkach:

- projektowania i realizacji budynków typowych,

- produkcji znormalizowanych elementów, z których mogą powstać budynki o różnorodnych układach.

Warunkiem seryjnej produkcji elementów, prowadzącej do oszczędnego budowania, jest potrzeba typizacji elementów budynków i całych obiektów przez podporządkowanie ich jednolitemu systemowi modułów budowlanych oraz szerokie zastosowanie projektów typowych. Zaletą typizacji jest usprawnienie produkcji elementów (produkowanie długich serii) oraz związanie z tym możliwości obniżenia kosztów produkcji, wynikające ze zmniejszenia pracochłonności tej produkcji i uzyskiwanych oszczędności materiałowych.

Należy mieć na uwadze, że projektowanie i realizacja budynków typowych, np. w budownictwie mieszkaniowym, może niekiedy doprowadzić do pewnej monotonii osiedla. W celu uniknięcia tego zjawiska, jak również stworzenia elastyczności w rozwiązaniach funkcjonalnych, powstaje obecnie koncepcja typizacji otwartej bądź unifikacji. Typizacja otwarta polega na projektowaniu typowych elementów lub sekcji budynków, z których można zestawić różne - co do wielkości (kubatury, wysokości) oraz układu - formy architektoniczne budynków.