Przez unifikację produkcji rozumie się proces uzasadnionego ograniczania różnorodności rozwiązań i konstrukcji wyrobów służących do spełniania identycznych lub zbliżonych funkcji w celu wydłużenia serii produkcyjnych tych wyrobów bądź usprawnienie procesów kooperacji oraz zaopatrzenia.

W wyniku prac typizacyjnych i unifikacji powstały nowe systemy konstruikcyjno-montażowe budownictwa. Dotyczą one zarówno. budownictwa ogólnego jak również budownictwa przemysłowego. W budownictwie ogólnym najczęściej obecnie stosowane systemy konstrukcyjne oparte są na technologii wielkopłytowej (system „W-70” i system „szczeciński”) oraz na technologii monolitycznej (system SBM-75).

W budownictwie przemysłowym systemy oparte są głównie na technologii prefabrykowanego szkieletu żelbetowego i lekkiego szkieletu stalowego. Realizacja budownictwa systemowego zwiększy stopień jego uprzemysłowienia przy jednoczesnym poprawieniu układów funkcjonalnych z. jednoczesną możliwością zróżnicowania wyrazu architektonicznego budynku.

Wynikiem zwiększenia stopnia uprzemysłowienia budownictwa systemowego jest skrócenie cyklu projektowania i realizacji, poprawa jakości i zmniejszanie pracochłonności robót.