Koszty własne produkcji stanowią wartość nakładów poniesionych na uzyskanie określonego produktu. Wyrażają one w formie wartościowej, pieniężnej zużycie pracy żywej i uprzedmiotowionej (wynagrodzenie załogi, zużycie środków pracy), zużycie materiałów, energii itp.

Koszt własny produkcji jest jednym z podstawowych mierników działalności gospodarczej przedsiębiorstwa, charakteryzuje on związki pomiędzy produkcją i zużyciem (nakładami). Toteż znajomość kosztu własnego produkcji jest warunkiem ustalenia kontroli i oceny wykonania zadań przedsiębiorstwa w zakresie minimalizacji ponoszonych w działalności gospodarczej nakładów, których obniżka stanowi podstawowe źródło zarówno akumulacji, jak i podnoszenia stopy życiowej społeczeństwa. Do podstawowych czynników decydujących o wysokości kosztów i ich strukturze zalicza się:

- wielkość, strukturę techniczną, technologię i organizację produkcji,

- stopień wykorzystania czynników produkcji, a zwłaszcza maszyn i urządzeń,

- postęp techniczny,

- braki powstające w produkcji.

Występują więc tutaj elementy techniczne, technologiczne i organizacyjne. Mają one istotne znaczenie zwłaszcza przy szczegółowej analizie jednostkowego kosztu własnego wyrobu (produkcji). Można przykładowo wymienić obszerną problematykę norm zużycia, substytucji materiałów, jakości materiałów zużywanych w produkcji, całą dziedzinę gospodarki remontowej oraz szeregu dalszych czynników o istotnym znaczeniu. Wszystkie te specjalistyczne zagadnienia mają decydujący wpływ na ukształtowanie się poszczególnych składników kosztów danego wyrobu.