Druga grupa obejmuje koszty, których nie można „przyporządkować” do danej jednostki kalkulacyjnej w sposób bezpośredni, na podstawie dokumentacji źródłowej. Dlatego muszą one być zaliczane na koszty poszczególnych wyrobów (usług) w postaci narzutu w sposób umowny (według odpowiedniego „klucza”). Koszty pośrednie, określane również terminem „koszty ogólne", obejmują całokształt nakładów związanych z zarządzaniem danym układem. Obejmują one zatem koszty ogólne, pośrednie, dotyczące organizacyjnie wyodrębnionych jednostek, np. wydziału produkcyjnego, budowy (nazywa się je kosztami wydziałowymi) lub całego przedsiębiorstwa (koszty ogólnozakładowe). W produkcji budowlanej koszty ogólne obejmują zarówno koszty ogólne budowy, jak i koszty zarządzania przedsiębiorstwem.

Za jednostkę kalkulacyjną w przedsiębiorstwie budowlanym uważa się obiekt budowlany, np. budynek, halę fabryczną, wyodrębnione na planie sytuacyjnym budowy lub zakres robót wykonywany w określonym terenie, np. roboty melioracyjne. Jednostka kalkulacyjna jak wiadomo, może się pokrywać z jednostką ewidencyjną kosztów produkcji budowlanej.

W zakresie produkcji pomocniczej stosowane są różne jednostki ewidencyjne i kalkulacyjne, na przykład w zakresie eks ploatacji sprzętu jednostkami ewidencyjnymi są jednorodne grupy sprzętu (dla sprzętu ciężkiego), a jednostką kalkulacyjną jest jedna maszynozmiana pracy sprzętu (8 godzin), w zakresie eksploatacji taboru transportowego jednostkami ewidencyjnymi są jednorodne grupy taboru, a jednostkami kalkulacyjnymi dla taboru ciężarowego - 1 tonokilometr, dla taboru konnego - 1 dzień pracy, dla pozostałego taboru - 1 godzina lub 1 dzień pracy.