Najważniejszą częścią składową planu techniczno-ekonomicznego jest plan produkcji, któremu należy poświęcić najwięcej uwagi. Chodzi bowiem o produkcję mającą coraz lepiej i wszechstronniej zaspokajać potrzeby społeczne.

Planowanie produkcji obejmuje zakres robót przewidzianych do wykonania przez przedsiębiorstwo zarówno w wykonawstwie bezpośrednim, jak i w charakterze generalnego wykonawcy. Suma obu rodzajów zleceń stanowi dla przedsiębiorstwa jego program wykonawstwa. Po zmniejszeniu tego programu o sumę podzleceń - odstąpionych od wykonania innym przedsiębiorstwom jako podwykonawcom - pozostaje ten zakres robót, które przedsiębiorstwo ma do wykonania własnymi siłami.

Wielkość zadań, które komisja rozdziału robót przydziela na podstawie propozycji zjednoczenia przedsiębiorstwu, jest określona na podstawie jego zdolności produkcyjnej i wskaźników ustalonych przez zjednoczenie grupujące dane przedsiębiorstwo. Otrzymane wskaźniki obejmują między innymi:

- wartość produkcji podstawowej, w tym roboty spoza planu inwestycyjnego,

- wartość produkcji pomocniczej,

- wartość usług produkcyjnych.

W celu zapewnienia prawidłowej rytmiczności produkcji oraz pełnej realizacji zadań produkcyjnych należy w planie uwzględnić:

- rozłożenie programu produkcyjnego na poszczególne kwartały i miesiące roku tak, aby można było prawidłowo i w pełni wykorzystać potencjał produkcyjny,

- zwężenie frontu robót, czyli skoncentrowanie potencjału wykonawczego na ograniczonej liczbie jednocześnie wykonywanych obiektów (zadań inwestycyjnych),

- koncentrację potencjału wykonawczego na określonych w planie obiektach kontynuowanych, zwłaszcza na obiektach planowanych do oddania w roku planowym.