Gospodarowanie czynnikiem ludzkim i funduszem płac jest bardzo trudnym zadaniem (czynniki te ściśle wiążą się z wykonaniem zadań produkcyjnych). Toteż jednym z podstawowych warunków wysokiej efektywności działalności każdego z podukładów i całego układu (przedsiębiorstwa) jest prawidłowa polityka zatrudnienia, sprzyjająca prawidłowej i terminowej realizacji zadań produkcyjnych. Przeto zadaniem analizy jest zbadać czy w odniesieniu do danej jednostki gospodarczej można mówić o prowadzeniu efektywnej polityki zatrudnienia, której wyrazem jest m.in. właściwa struktura załogi, z punktu widzenia zadań i technologii procesu produkcji,

W strukturze zatrudnienia istotne znaczenie mają wzajemne proporcje pomiędzy poszczególnymi grupami zatrudnienia. W szczególności chodzi o kształtowanie się proporcji pomiędzy liczbą zatrudnionych bezpośrednio w produkcji, w tym robotników bezpośrednio produkcyjnych, a liczbą zatrudnionych pracowników umysłowych. Te relacje kształtują się - jak wiadomo - w ścisłej zależności z postępem w dziedzinie uprzemysłowienia i mechanizacji produkcji budowlanej. Jego intensyfikacja powoduje, że maleje udział robotników produkcji podstawowej, natomiast zwiększa się udział pracowników inżynieryjno-technicznych. Wzrost w tej grupie zatrudnienia zależy także od tego, jakie funkcje spełnia przedsiębiorstwo w zakresie koordynacji, np. z tytułu generalnego wykonawcy, generalnego realizatora inwestycji, jaki jest stopień kooperacji z innymi jednostkami wykonawczymi itp.