Z trwałego na jednostkę zatrudnionej w produkcji pracy żywej relacja ta obrazuje również przeciętne wyposażenie pracy żywej w środki pracy stop sunek - oznacza przeciętną wielkość produkcji na jednostkę zatrudnionej

P w produkcji pracy żywej, czyli wydajność pracy żywej stosunek - oznacza przeciętną wielkość produkcji na jednostkę majątku trwałego, czyli jego produktywność odwrotność tej relacji wyraża kapitalochłonność produkcji.

Na tle powyższych danych oraz ich analizy można wyciągnąć następujące wnioski:

- 1) przyjmując poziom z roku wyjściowego za 100, tempo wzrostu technicznego uzbrojenia pracy żywej wyraża się różnicą 18 punktów, zaś wydajność pracy żywej różnicą 39 punktów wynika z tego, że na ukształtowanie się poziomu wydajności pracy wpływ wywarł nie tylko wzrost technicznego uzbrojenia pracy poważną rolę,' jeśli chodzi o wrzrost wydajności pracy odegrały ponadto inne czynniki, a zwłaszcza postęp techniczno-organizacyjny .

- 2) w analizowanym okresie produktywność majątku trwałego wzrosła tylko o 13 punktów, a więc różnica między wzrostem technicznego uzbrojenia pracy żywej wynosi 5 punktów.

Można wysunąć wniosek, że tempo wzrostu produktywności środków trwałych ukształtowało się pod wpływem szeregu różno- kierunkowych czynników, a m.in. pod wpływem: .

- wzrostu udziału pracy uprzedmiotowionej w ogólnym nakładzie pracy wydatkowanej, czyli dzięki substytucji pracy żywej- uprzedmiotowioną,

- wzrastającej kapitałochłonności, co jest coraz częściej związane z koniecznością przechodzenia na wyższy poziom techniki wytwarzania i coraz szerszego asortymentu produkcji (wyrobów).