Inaczej mówiąc, w związku z rozwojem nowych technologii i organizacji procesów produkcyjnych, a także w związku z koniecznością nie tylko wzbogacania asortymentów produkcji, lecz również ciągłego doskonalenia jej jakości, estetyki itp., niezbędne jest uzbrajanie pracy żywej w coraz doskonalsze i bardziej skomplikowane maszyny i urządzenia techniczne, jako skutek strategii intensywnego rozwoju gospodarki.

Można także przyjąć, że na łagodne tempo wzrostu produktywności majątku trwałego oddziaływały, przynajmniej w jakiejś mierze, nie wykorzystywane w pełni zdolności produkcyjne.

W analizie gospodarki środkami trwałymi należy uwzględnić wpływ między innymi takich czynników, jak wykorzystanie czasu pracy maszyn, organizacja pracy na budowach i w zakładach, sprawność organizacyjna eksploatacji sprzętu i transportu. Należy więc zbadać, jak prowadzono gospodarkę remontową., tzn. czy prowadzono ją według zasad systemu remontów planowo-za- pobiegawczych jak wykonano plan remontów (ilość, zakres, długotrwałość, jakość i koszt remontów) i jaki był wpływ na wzrost sprawności technicznej i produktywność sprzętu i taboru samochodowego. Czy przy podejmowaniu decyzji o wykonaniu remontów posługiwano się rachunkiem ich opłacalności w stosunku do wymiany, jako alternatywy.

W myśl nowych zasad amortyzację nalicza się jedynie do momentu pełnego umorzenia środka trwałego (zrównania wartości umorzenia - odpisów - z jego wartością początkową). We wszystkich wypadkach konieczności wcześniejszego wycofania obiektu z eksploatacji, a więc zanim nastąpi pełne jego umorzenie, np. wskutek nienależytej troski o konserwację, nieterminowego przeprowadzania remontów, nadmiernego eksploatowania itp. nie umorzona część wartości środka trwałego odnoszona jest w ciężar strat. Powoduje to zmniejszenie wyniku finansowego działalności przedsiębiorstwa ze wszystkimi tego konsekwencjami.