Rozwój mechanizacji, prefabrykacji i związanego z tym uprzemysłowienia budownictwa stwarza konieczność projektowania organizacji produkcji budowlanej. Dotyczy to produkcji budowlanej w miejscu powstawania, a więc na placu budowy, ewentualnie w zakładach produkcji pomocniczej zaplecza produkcyjnego, np. w zakładach prefabrykacji. Przy obecnym poziomie budownictwa projektowanie organizacji produkcji jest tak samo nieodzownym czynnikiem realizacji budowy, jak np. projektowanie konstrukcji czy instalacji.

Budowlanym procesem produkcyjnym nazywamy sumę wszystkich prac związanych z realizacją obiektów budowlanych. Budowlany proces produkcyjny składa się z poszczególnych procesów roboczych, które z kolei można podzielić na operacje, a te - na czynności i ruchy. Projektowanie organizacji produkcji w budownictwie dotyczy przeważnie procesów roboczych lub operacji, rzadziej czynności, a w wyjątkowych wypadkach - ruchów. Do podstawowych metod organizacyjnych, stosowanych w nowoczesnej produkcji budowlanej, należą:

- metoda pracy równomiernej,

- metoda mechanizacji kompleksowej,

- metoda uprzemysłowienia produkcji.

Metody te zostaną szczegółowo omówione w dalszych rozdziałach. Podstawowym czynnikiem kształtującym przebieg produkcji budowlanej jest człowiek, świadomy swoich celów i zadań, mający określone umiejętności i doświadczenie produkcyjne, umiejący posługiwać się narzędziami pracy lub powierzonymi mu maszynami i sprzętem.

Praca w budownictwie może być wykonywana przez robotników pracujących indywidualnie lub w zespołach. Obecnie, wobec powszechnego przekonania o wyższości pracy zespołowej w budownictwie, znacznie ograniczono zakres pracy indywidualnej. System pracy zespołowej polega na tworzeniu zespołów składających się z robotników wykwalifikowanych i niewykwalifikowanych (pomocników), ściśle ze sobą współpracujących.