Metoda równoległego wykonywania robót (patrz rys. 16-1B) polega na jednoczesnym rozpoczęciu pracy na wszystkich obiektach. Powoduje to maksymalne zatrudnienie brygad roboczych i koncentrację maszyn oraz materiałów na budowie. Zastosowanie tej metody uniemożliwia planowe przechodzenie brygad roboczych z jednych obiektów na drugie. W związku z tym poszczególne brygady po wykonaniu swych prac muszą przechodzić na inne płace budów. Mimo że omawiana metoda organizacyjna stwarza możliwości budowy w krótkim czasie, to jednak z uwagi na konieczność maksymalnej koncentracji sił i środków przy ich nierównomiernym wykorzystaniu i związanych z tym trudnościach organizacyjnych - nie jest ona zalecana.

Metoda pracy równomiernej (patrz rys. 16-1C) zakłada podział obiektu na części zwane działkami. Poszczególne bygady robocze wykonują na kolejnych działkach stale te same czynności (operacje). Tę zasadę pracy można zastosować w obiektach jednakowego typu i jednakowej wielkości. W tym wypadku działkami są poszczególne obiekty.

Metodę pracy równomiernej, jako dającą .najlepsze możliwości efektywnego wykorzystania siły roboczej i środków produkcji, przyjęto za optymalną metodę realizacji produkcji budowlanej. W pewnym stopniu odpowiada ona pracy taśmowej w przemyśle.

Metoda pracy równomiernej umożliwia wykonywanie produkcji budowlanej równomiernie, bez spiętrzeń i przerw, przez stałą liczbę robotników przy użyciu określonej ilości środków produkcji.

Metoda pracy równomiernej ma zastosowanie w projektowaniu organizacji produkcji budowlanej zarówno w odniesieniu do poszczególnych zadań inwestycyjnych (poszczególnych obiektów), jak również w odniesieniu do całości przedsięwzięć inwestycyjnych (np. całości budowy osiedla mieszkaniowego lub wielozadaniowej inwestycji przemysłowej).