Do obiektów zagospodarowania placu budowy zalicza się zarówno tymczasowe budynki administracyjne (kierownictwa budowy) oraz gospodarcze i socjalne, jak rówmież magazyny, wytwórnie oraz warsztaty.

Zgodnie z ogólnymi zasadami dotyczącymi projektowania zagospodarowania placu budowy, omówionymi w p. 18,2, należy w miarę możliwości ograniczać rozmiary zagospodarowania placu budowy. Osiąga się to wykorzystując na potrzeby budowy istniejące budynki (np. wybudowane najpierw garaże osiedlowe) lub stosując budynki inwentaryzowane przenośne lub barakowozy.

Wszelkiego rodzaju warsztaty i wytwórnie istnieją główmie na placach budów realizowanych metodami tradycyjnymi. W budownictwie uprzemysłowionym korzysta się przeważnie z usług stałego zaplecza budowy (np. z zakładu prefabrykacji).

Wytwórnie masy betonowej, ciesielnie i zbrojarnie oraz wytwórnie zapraw powinny być scentralizowane dla całej budowy. Wielkość i wyposażenie warsztatów i wytwórni projektuje się każdorazowo z dostosowaniem do zakresu robót.

Niezbędne pomieszczenia administracyjne i socjalno-bytowre ustala się na podstawie maksymalnego stanu zatrudnienia oraz wskaźników powierzchni użytkow-ej. Odpowiednie warunki pracy zapewnią kierownictwu i załodze następujące pomieszczenia:

- budynek kierownictwa budowy,

- budynki gospodarcze, jak szatnie, umywalnie itp.

Na budowach zatrudniających ponad stu robotników powinny być: świetlica, stołówka, ambulatorium oraz kioski dla pracowników. Mając ustaloną liczbę robotników, można określić powierzchnię tymczasowych budynków na podstawie wskaźników podanych w tab. 18-3. Przyjmuje się, że pracownicy umysłowi stanowią 7-12% ogólnego stanu zatrudnienia.

WSKAŹNIKI DO OBLICZANIA POWIERZCHNI TYMCZASOWYCH BUDYNKÓW NA PLACU BUDOWY

Obecnie dąży się do unifikacji stosowania przenośnych elementów zagospodarowania placu budowy. Budynki służące do zagospodarowania placu budowy powinny mieć konstrukcję umożliwiającą szybki ich montaż i demontaż.

Jako przykład przestawnego elementu zagospodarowania placu budowy przedstawiono na rys. 18-12 barakowóz przystosowany na potrzeby kierownictwa budowy. Obiekty kontenerowe stanowią najnowsze rozwiązanie w zakresie kubaturowych obiektów zaplecza budowy. Obiekt konte- nerowy montowany jest na placu budowy z przestrzennych segmentów. Segment taki stanowo szkielet (przeważnie o konstrukcji stalowej), do którego zamocowane są elementy ścienne i stropowe (albo dachowe). Na budowie następuje jedynie montaż i łączenie wzajemne sąsiednich segmentów. Parterowy obiekt kontenerowy przedstawiono na rys. 18-13. Istnieje możliwość wznoszenia kontenerowych obiektów piętrowych, co daje dodatkowe korzyści z uwagi na lepsze wykorzystanie powierzchni terenu placu budowy.

Odległość osi torowisk żurawia od budynku powinna wynosić co najmniej 4 m (zależnie od typu żurawia). Z uwagi na obciążenie wywołane przez żurawie należy zwrócić uwagę na staranne warstwowe obsypanie murów fundamentowych i jednoczesne zagęszczenie gruntu przez ubijanie.

Na rysunku 18-13 przedstawiono torowisko żurawi wieżowych ułożone na poduszkach żelbetowych. Stosując podkłady drewniane trzeba przygotować podsypkę z tłucznia o grubości warstwy 25 cm. Do ułożenia poduszek żelbetowych zamiast podkładów wymaga się jedynie usunięcia warstwy ziemi roślinnej lub wyrównania terenu spychaczem. Bezpośrednio na wyrównanym gruncie układa się poduszki żelbetowe w odstępach co 20 cm. W celu równomiernego rozkładu obciążenia na poduszkach, wzdłuż osi szyn, układa się warstwy papy bitumicznej (paski 14X75 cm). Na papie montuje się szyny. Co 5 m stosuje się stężenia poprzeczne szyn ze stali korytkowej. W gruntach piaszczystych poduszki układa się bez podsypki piaskowej, w innych zaś gruntach daje się podsypkę piaskową grubości 5-r- -20 cm.

Stosowanie poduszek żelbetowych daje następujące korzyści: eliminuje deficytowe drewno, eliminuje tłuczeń, zmniejsza roboty ziemne, skraca czas układania torowiska i obniża jego koszt. Należy pamiętać, że tor żurawia musi być uziemiony w sposób właściwy, a oporność uziemienia nie może przekraczać 4 omów.

Jako ogrodzenie mogą być stosowane parkany przenośne z okorowanych odpadów drewna, ale obecnie stosuje się przeważnie parkany z prefabrykatów żelbetowych (rys. 18-15).

Jeżeli wznoszony budynek znajduje się bezpośrednio przy chodniku ulicznym, ogrodzenie z desek należy zwieńczyć daszkiem ochronnym szerokości 1 m, nachylonym pod kątem 45° w stronę budynku.