Schematy organizacji stanowisk roboczych zespołów dwójkowych i trójkowych przedstawiono na rys. 19-2a i b. Bardzo sprawmie pracuje murarz na stanowisku roboczym, które ma przy stawianym murze zupełnie wolny pas powierzchni szerokości ok: 60 cm, drugi pas przeznaczony na materiały, ułożone w najdogodniejszym dla murarza porządku oraz trzeci pas przeznaczony na dowożenie lub przenoszenie materiałów. Szerokość tych pasów oraz rozmieszczenie materiałów zależą od przyjętej metody organizacji robót murarskich. Ogólnie należy przyjąć jako zasadę, że planowanie rozłożenia materiałów na miejscu roboczym powinno zapewniać jak najmniejszy wysiłek robotnika wykonującego pracę. Zgodnie z powyższymi zasadami na pomostach roboczych wydzielane są zwykle trzy strefy: strefa robocza szerokości ok. 60 cm, strefa materiałowa szerokości 65 cm oraz strefa transportowa szerokości 125 cm. Przy takiej organizacji stanowiska roboczego całkowita szerokość pomostu roboczego b 0,60 + 0,65 + 1,25 = 2,50 m.

O ile w budynkach z elementów prefabrykowanych występują roboty murowre, wówczas organizacja stanowiska roboczego przedstawia się w sposób podobny. Na przykład organizując stanowisko robocze dla robót związanych z murowaniem z bloczków gazobetonowych ścian osłonowych w budynkach z „cegły żerań- skiej” pożądane jest, aby bloczki były uprzednio zmagazynowane na stropie -w „strefie materiałowej”. Mogą być one podawane w odpowiednich pojemnikach żurawiem równolegle z montażem kondygnacji. Zaprawa dowożona jest na stanowisko robocze w czasie murowania taczką lub japonką podawaną na poziom kondygnacji wyciągiem przyściennym. Przy organizowaniu robót należy pamiętać o tym, aby w ścianach wewnętrznych pozostawić odpowiednią liczbę przejść roboczych umożliwiających transport zaprawy od wyciągu do stanowisk roboczych. Ma to szczególnie znaczenie w realizacji budynków o poprzecznym układzie ścian nośnych.