Szerokie rozpowszechnienie betonowych i żelbetowych konstrukcji monolitycznych tłumaczy się zarówno ich szczególnymi cechami, np. łatwością dowolnego formowania kształtu, możliwością stosowania nowych rozwiązań technologicznych (np. deskowania ślizgowe, przestrzenne i przestawne) oraz nowych rozwiązań konstrukcyjnych (sprężanie betonu). Stosowanie monolitycznych konstrukcji betonowych i żelbetonowych pozwala na uniknięcie nakładów związanych z budową zaplecza dla prefa- brykacji.

Roboty betoniarskie i żelbetowe występują najczęściej jako roboty prowadzące, ponieważ wykonuje się ich dużą ilość. Z tego względu sposób ich wykonywania powinien być zaprojektowany ze szczególną starannością. Przede wszystkim chodzi o skrócenie czasu wykonania oraz o uzyskanie jak największych oszczędności w zużyciu materiału na deskowania i rusztowania przy zachowaniu przepisów bhp. O wyborze właściwej metody wykonania tych robót decydują następujące czynniki:

- ilość masy betonowej, którą należy ułożyć,

- kształt konstrukcji zarówno całości obiektu, jak i jego części oraz poszczególnych elementów składowych.

- planowany czas wykonania robót.

Ilość masy betonowej, którą należy ułożyć, decyduje w dużej mierze o celowości zmechanizowania czynności produkcyjnych i uzasadnia ekonomicznie rodzaj zastosowanych maszyn i urządzeń.

Kształt konstrukcji wpływa na rodzaj zastosowanego deskowania i urządzeń transportu, jak również na właściwy podział obiektu na pasy technologiczne i na działki.