Uprzemysłowienie budownictwa polega na przeniesieniu jak największej liczby procesów budowlanych z przyobiektowego placu budowy do zakładów produkcji pomocniczej w tych warunkach plac budowy zostaje przekształcony na plac montażu dostarczanych elementów.

Decydujący wpływ na zwiększenie zakresu uprzemysłowienia budownictwa mają powstające fabryki domów, produkujące elementy o wysokim stopniu wykończenia oraz polepszonej jakości. Dotychczasowe efekty, uzyskane zarówno w budownictwie ogólnym, jak również przemysłowym, wskazują na korzyści wynikające z uprzemysłowienia budownictwa.

W budownictwie ogólnym mają zastosowanie przede wszystkim wielkowymiarowe elementy stropowe, ścienne, konstrukcji klatek schodowych, dachów itp. W zakładzie produkcyjnym dąży się do całkowitego wykończenia elementów. W związku z tym np. dostarczane na budowę wielkopłytowe elementy ścian zewnętrznych mogą mieć gotową fakturę zewnętrzną i wewnętrzną, wbudowaną i oszkloną stolarkę, osadzone parapety i wykonane obróbki blacharskie.

Innym przykładem świadczącym o dużej „gotowości montażowej” produkowanych elementów mogą byc węzły sanitarne, jako gotowe przestrzenne elementy łazienkowe, kompletnie wewnątrz wykończone i wyposażone.

W budownictwie przemysłowym stosuje się przede wszystkim prefabrykowane belki, słupy, podciągi, płyty stropowe i dachowe. Ponieważ w budowmictwie uprzemysłowionym ma się zazwyczaj do czynienia z dość zróżnicowanym zestawem stosunkowo ciężkich elementów, zagadnienie organizacji transportu i montażu wymaga szczególnie dokładnego i przemyślanego opracowania. Z punktu wńdzenia organizacji robót odróżnia się dwie zasadnicze metody montażu konstrukcji:

- montaż rozdzielczy, .

- montaż kompleksowy.

Metoda montażu kompleksowego

Metoda montażu rozdzielczego (kolejnego) polega na montowaniu na przestrzeni całego budynku kolejno poszczególnych rodzajów elementów. Na przykład podczas montażu hal przemysłowych najpierw zmontowano by kolejno wszystkie słupy, następnie wszystkie belki podsuwnicowe, potem wiązary dachowe itp. (rys. 19-16).

Metoda montażu kompleksowego polega natomiast na montażu wszystkich elementów w obrębie całego przekroju poprzecznego budynku (rys. 19-17). Podczas montażu hal przemysłowych oznacza to, że po zmontowaniu kilku słupów montuje się bezpośrednio belki podsuwnicowre, a następnie wiązary dachowe w części budynku, z jednego stanowiska urządzenia montującego (np. żurawia). W tym rozwiązaniu po przejściu żurawia pozostaje cał-

Rys. 19-16. Schemat organizacji montażu metodą rozdzielczą: aj montaż slupów, b) montaż belek pod- suwnicowych, c) montaż wiązarów i płyt dachowych 1 - kierunek układania płyt dachowych, 2 - żuraw samojezdny na kolach lub gąsienicach i kowicie zmontowana konstrukcja nie ma konieczności powrotu żurawia na poprzednie stanowisko dla montażu dalszych części konstrukcji, co jest niezbędne przy omawianej powyżej metodzie montażu rozdzielczego.

Metoda montażu kompleksowego ma przewagę nad metodą raontażą rozdzielczego głównie z uwagi na szybsze stworzenie l - kierunek montażu, 2 - żuraw wieżowy na torowisku frontu dla robót następujących po robotach montażowych. Metoda ta wymaga jednakże wysokiego poziomu organizacyjnego montażu. Natomiast do zalet metody rozdzielczej należy zaliczyć łatwą kontrolę prawidłowości ustawienia poszczególnych elementów.