Niezależnie od wyżej podanych metod organizacji montażu mogą mieć zastosowanie również metody specjalne, polegające na zmontowaniu całej konstrukcji (lub głównie jej części) na terenie budowy, a następnie ustawieniu tak zmontowanej konstrukcji na miejscu przewidzianym w projekcie. Specjalne metody montażu mają przeważnie zastosowanie do tego typu obiektów, jak np. zbiorniki, maszty, przęsła mostu itp.

Ogólnie należy stwierdzić, że organizacja procesu technologicznego przy montażu obiektu w głównej mierze zależy od prawidłowego zaprojektowania jego konstrukcji.

Projektując konstrukcję obiektu, którego realizacja przewidziana jest metodą montażu, należy w możliwie najszerszym zakresie stosować elementy powtarzalne mające podczas montażu najmniejszą liczbę połączeń. Ważne jest również, aby ciężary wszystkich elementów były podobne i zbliżone do ciężaru najcięższego typu elementów. Ma to podstawowe znaczenie w pełnym wykorzystaniu nośności urządzeń montażowych.

Elementy przewidziane do montażu powinny mieć proste, bezpieczne i wygodne dla podwieszenia uchwyty montażowe, a konstrukcja elementu powinna w maksymalnym stopniu zapewniać uzyskanie własnej jego stateczności elementu po ustawieniu elementu w konstrukcji.

Warunkiem pomyślnych osiągnięć w budownictwie uprzemysłowionym jest sprawna organizacja wykonawstwa. Zastosowanie niewłaściwych metod organizacyjnych może zniweczyć korzyści, wynikające z uprzemysłowienia budownictwa. Główne przyczyny niepowodzeń w tym zakresie to: przestoje załóg robotniczych, niewykorzystanie maszyn, trudności techniczne w wytwórniach prefabrykatów, a także uchybienia organizacyjne w wykonawstwie, spowodowane niedostateczną znajomością dokumentacji.