Realizacja budynków z elementów prefabrykowanych stawia ostre wymagania nie tylko w zakresie dokładności wymiarowych samych elementów, lecz również dokładności ich montażu. W czasie montażu budynku niezbędna jest kontrola dokładności tego montażu metodami geodezyjnymi.

W nawiązaniu do ustalonej w terenie bazy pomiarowej wyznacza się teodolitem położenie ścian na stropie dowolnej kondygnacji. Ślady przeniesionych punktów osi utrwala się na powierzchni stropu za pomocą rys. Następnie cienkim drutem, rozciągniętym na górnej krawędzi stropu, oznacza się osie ścian. Na wyznaczonych osiach można naznaczyć z kolei osie spoin między elementami. Na prefabrykowanych elementach ściennych rysami oznacza się osie tych elementów. Przy montażu elementów rysy wyznaczone na poszczególnych elementach powinny się znajdować w linii rys wyznaczających oś danej ściany na stropie.

W miejscu wbudowania elementu ściennego, w poziomie jego ustawienia, układa się na stropie na zaprawie cementowej „beto- niki”, a następnie na poprzednio ułożonej zaprawie ustawda się elementy ścienne. Podobnie na warstwie zaprawy układa się elementy stropowe na elementach ściennych, poprzednio zmontowanych.

W celu zilustrowania sposobu ujęcia montażu w projekcie organizacji robót montażowych podano dwa fragmenty dokumentacji. Na rysunku 19-20 przedstawiono schemat kolejności montażu konstrukcji budynku wielkopłytowego. Na schematach należy zwrócić uwagę na podział na działki montażowe, dokonany wg wyżej omawianych zasad. Na schematach podano zarówno kolejność montażu elementów na działce (liczby w kółku na rys. 19-20 oraz liczniki ułamka na rys. 19-21), jak również symbole elementów (napisy na elementach na rys. 19-20 oraz mianowniki ułamka na rys. 19-21).