Narzędziem koordynacji proporcji rozwoju poszczególnych dziedzin gospodarki narodowej i poszczególnych jednostek gospodarczych, wynikających z narodowych planów gospodarczych, jest układ zasilania w fundusze pieniężne. Składa się on z wielu urządzeń, które służą do regulowania pieniężnych przychodów odpowiedzieć na pytanie, który sposób realizacji celu jest najkorzystniejszy, najbardziej opłacalny. Poprawny rachunek ekonomiczny jest czynnikiem określającym efektywność zastosowania w danym przedsiębiorstwie !pracy, co z kolei pozwala określić jego stosunek do całej gospodarki. W tym właśnie wyraża się społeczna treść rachunku ekonomicznego. i wydatków poszczególnych jednostek, a w rezultacie do ukształtowania wielkości ich funduszu nabywczego.

Podstawowym strumieniem przychodów pieniężnych jednostek gospodarczych (przedsiębiorstw) są ich przychody przede wszystkim ze sprzedaży towarów i usług. Ten podstawowy strumień przychodów podlega regulowaniu przede wszystkim za pomocą systemu i polityki cen. Rozmiary tak ukształtowanego funduszu nabywczego podlegają zmniejszeniu o różnego rodzaju świadczenia finansowe, obciążające (uszczuplające) wpływy ze sprzedaży (utargu). Są to m.in. podatki, składki ubezpieczeniowe i różnego rodzaju opłaty, odsetki od zaciąganych przez przedsiębiorstwo kredytów bankowych, opłata z tytułu oprocentowania środków trwałych. W konsekwencji występują liczne powiązania jednostek gospodarczych z ogniwami systemu finansowego, a przede wszystkim z: budżetem, systemem bankowo-kredytowym, ubezpieczeń itp. Poprzez te ogniwa dokonuje się planowej redystrybucji (podziału) środków pieniężnych, a za ich pomocą (pośrednictwem) wartości materialnych (rzeczowych). Chcąc bowiem nabyć potrzebne narzędzia, maszyny, surowce, materiały itp. oraz dokonać wypłaty wynagrodzeń zatrudnionym w przedsiębiorstwie pracownikom, trzeba dysponować odpowiednimi środkami pieniężnymi.