Przedmiotami pracy nazywamy materię, na którą człowiek oddziałuje w procesie produkcji za pomocą narzędzi pracy. Podstawowymi przedmiotami pracy są: ziemia, węgiel, rudy, woda.

Ziemia jest podstawą produkcji rolnej i leśnej. Ponadto od ukształtowania terenu i warunków glebowych zależy sieć transportowa oraz usytuowanie budowli i budynków. Obszar gruntu jest wielkością stałą w istniejących granicach państwa, natomiast jego jakość może się zmieniać. W szczególności przez odpowiednie zabiegi agrotechniczne, nawożenie, nawadnianie itp. urodzajność ziemi może znacznie wzrosnąć.

Woda uznawana do niedawna za dobro wolne, w miarę uprzemysłowienia kraju, staje się zasobem ograniczonym. Rozwijający się nowoczesny przemysł pochłania tak znaczne ilości wody, że zaczyna ona decydować o lokalizacji wielu zakładów produkcyjnych. Woda jest poza tym podstawą rybołówstwa oraz transportu wodnego.

Przedmioty pracy, które zostały już poddane pewnej obróbce, a więc zostały nasycone pewną ilością pracy, nazywamy surowcami, jeżeli nie są przeznaczone do bezpośredniego spożycia. Na przykład sól przeznaczona do dalszego przerobu stanowi surowiec. To samo dotyczy np. węgla: węgiel w gospodarstwie domowym i węgiel do przerobu. Przedmioty pracy, przeobrażane w wyniku procesu produkcyjnego w nowy produkt, przenoszą na wytworzony wyrób całą swą wartość w toku jednego cyklu produkcyjnego. Na przykład materiały podstawowe stanowią główny składnik nowego produktu: stal w maszynie, glina w cegle itp. Materiały pomocnicze zaś przenikają do prodilktu w sposób mniej łub bardziej pośredni. Niektóre z tych materiałów oddają produktowi swoje właściwości, np. barwniki, inne są źródłem energii, np, paliwo, a jeszcze inne służą celom ogólnoprodukcyjnym, np. smary. Przedmioty pracy muszą więc być odtworzone w postaci naturalnej po każdym cyklu produkcyjnym.