Warunkiem realizacji inwestycji jest uzyskanie przez inwestora decyzji o ustaleniu lokalizacji. Decyzje w tych sprawach podejmują organy administracji państwowej, właściwe dla planowania przestrzennego. Kierują się one przy tym zarówno interesem ogólnospołecznym i gospodarczym, jak i warunkami, a przede wszystkim potrzebami danego regionu. Najogólniej rzecz ujmując można powiedzieć, że przy wyborze lokalizacji inwestycji chodzi nie tylko o jak najlepsze wykorzystanie bogactw naturalnych, warunków geofizycznych, siły roboczej itp., lecz także o stopniowe niwelowanie dysproporcji w rozwoju poszczególnych regionów, a tym samym o dążenie do coraz bardziej harmonijnego rozwoju gospodarki narodowej jako całości.

Rozróżnia się lokalizację tzw. ogólną, w której wskazuje się miasto lub gminę, oraz lokalizację szczegółową, ustalającą działkę budowlaną, na której można wznieść planowany obiekt budowlany (inwestycję).

Ustalenia w toku programowania inwestycyjnego wywierają zasadniczy wpływ na treść i volumen planów inwestycyjnych. Wynika to z faktu, że w gospodarce socjalistycznej realizuje się zasadę prymatu planowania rzeczowego, chociaż rozmiary środków, jakie przeznacza się na spożycie i rozwój gospodarki, w tym przede wszystkim na inwestycje, określane są również w postaci wartościowej, w wyrazie pieniężnym. Toteż w planowaniu gospodarczym, a 'więc również w zakresie inwestycji, bierze się pod uwagę takie kategorie ekonomiczne, jak akumulacja finansowa (zysk) oraz fundusze amortyzacyjne mają one pośrednio wpływ na rozmiary ustalanych w planach inwestycyjnych nakładów na inwestycje. Po prostu, środki z wymienionych źródeł stanowią podstawowe pokrycie finansowe działalności inwestycyjnej.