Ogólnie biorąc, długość uzasadnionego ekonomicznie okresu eksploatacji jest uzależniona od bilansu siły roboczej i rozporządzanych środków inwestycyjnych. W wypadku nadwyżek siły roboczej zużycie ekonomiczne nie stanowi problemu, ponieważ eksploatacja nawet przestarzałych obiektów jest - z ogólnogospodarczego i społecznego punktu widzenia - uzasadniona. Natomiast przy deficycie siły roboczej ostrość problemu zużycia ekonomicznego wzrasta, gdyż rozwmj produkcji w obiektach nowoczesnych jest hamowany przez brak ludzi, zatrudnionych w obiektach przestarzałych. Z kolei większa ilość środków inwestycyjnych powoduje, że okres eksploatacji obiektów nie jest długi. Odwrotnie jest w wypadku braku tych środków. Znaczenie zużycia ekonomicznego jest szczególnie duże w gałęziach wytwarzających środki produkcji, które są nośnikami postępu technicznego w szerokim zasięgu, praktycznie w całej gospodarce narodowej.

Efekt użytkowy inwestycji. Przez efekt użytkowy inwestycji rozumie się te rezultaty jej eksploatacji (użytkowania), które bezpośrednio lub w sposób pośredni (np. w wyniku dalszego procesu przetwórczego lub handlu zagranicznego) służą zaspokajaniu określonych potrzeb społeczeństwa. Efektem użytkowym inwestycji jest więc przede wszystkim wielkość produkcji lub usług, wyrażona w jednostkach naturalnych, umownych lub wartościowo.

Analiza efektywności inwestycji jest badaniem wielostronnym i nie da się zamknąć w ramach z góry określonych. Wśród wielu możliwych kierunków analizy można jednak wyodrębnić trzy podstawowe formy rachunku. Są to: wskaźniki techniczno-ekonomiczne, cząstkowe wskaźniki ekonomiczne i syntetyczny wskaźnik efektywności.