Podstawowym założeniem nowej metody oceny ekonomicznej efektywności inwestycji jest sprzężenie wyników rachunku efektywności inwestycji, opartego o centralnie określane parametry wyrażające cele polityki społeczno-gospodarczej, z rozrachunkiem gospodarczym w przedsiębiorstwie. Następuje to przez powiązanie przyjętych w rachunku efektywności inwestycji kryteriów przed przystąpieniem do jej realizacji z mechanizmem systemu finansowego przedsiębiorstw, a zwłaszcza przez przyjęcie zasady „samospłaty” kredytu zaciągniętego na zrealizowanie danej inwestycji. Oznacza to, że przedsięwzięcie inwestycyjne powinno zapewnić zwrotność nakładów w normatywnie wyznaczonym - przez jednostkę sporządzającą rachunek - czasie stanowi to jeden z zasadniczych warunków1 finansowania danego przedsięwzięcia inwestycyjnego i ma się przyczynić do wzmożenia zainteresowania przedsiębiorstw w osiąganiu efektów, które stanowiły podstawę do podjęcia decyzji inwestycyjnej.

Narzędziem przyporządkowującym jednostkowe przedsięwzięcia inwestycyjne do ogólnych założeń rozwoju gospodarczego stają się centralnie określane parametry, jednolicie obowiązujące i stosowane w rachunku efektywności ekonomicznej inwestycji i w rachunku wynikowym, po jej zrealizowaniu. W związku z tym do oceny efektywności inwestycji finansowanych kredytem bankowym stosuje się w rachunku stopę dyskontową w wysokości równej stopie oprocentowania kredytu, właściwej dla danego rodzaju nakładów (w zasadzie 8%). Również do oceny efektywności przedsięwzięć rozwojowych finansowanych z innych źródeł, np. funduszów scentralizowanych, stosuje się stopę dyskontową w wysokości 8%.

Jeżeli wymóg efektywności nie jest spełniony, dane zamierzenia inwestycyjne nie powinno być w zasadzie realizowane. Jednakże w pewnych wypadkach inne względy, np. wymogi bilansowe, czynniki pozaekonomiczne mogą dyktować konieczność zrealizowania inwestycji pomimo niespełniania przez nie wymogu efektywności, z tym że decyzja w takich wypadkach należy do kompetencji właściwego ministra lub wojewody (prezydenta miasta). Decyzja taka pociąga za sobą m.in. konieczność zastosowania specjalnych rozwiązań, jeśli chodzi o sposób sfinansowania nakładów, wysokość oprocentowania ewentualnych kredytów" itp.