Im dochód narodowy jest większy, tym więcej środków można przeznaczyć m,in. na inwestycje. uwzględnieniu problematyki wzrostu gospodarczego (zwłaszcza zatrudnienia i wydajności pracy),
- wyboru najlepszej lokalizacji inwestycji oraz prawidłowych, ekonomicznie uzasadnionych, rozwiązań technicznych projektowanych inwestycji, od czego zależy m.in. struktura nakładów inwestycyjnych oraz sposób wykonawstwa robót budowlanych i montażowych,
- sprawnej i terminowej realizacji inwestycji.
Inwestycje rozwojowe w istniejących zakładach obejmują inwestycje o zakresie rzeczowym przekraczającym inwestycje odtworzeniowo-modernizacyjne, a polegające na rozbudowie lub generalnej modernizacji całego zakładu lub poszczególnych jego wydziałów, w tym również w zakresie produkcji pomocniczej i działalności usługowej .
- Z punktu widzenia struktury technicznej nakłady inwestycyjne dzieli się na:
Innym przejawem realizacji zasady kompleksowości w programowaniu i planowaniu działalności inwestycyjnej jest szeroko pojęta jej koordynacja, której najważniejszymi formami są:
Jak już wspomniano, inwestycje stanowią główne źródło ogólnego tempa rozwoju gospodarczego , a także ustalenia właściwych proporcji między poszczególnymi działami i gałęziami gospodarki narodowej. Celem i treścią bowiem działalności inwestycyjnej jest przekształcenie nakładów gospodarczych w obiekty majątku trwałego, a więc stworzenie nowych lub powiększenie wartości istniejących środków pracy.
Wśród mierników wartościowych do niedawna prawie powszechnie stosowana była produkcja globalna. Ponadto stosowano szereg mierników wyspecjalizowanych, np. za oszczędność niektórych, rzadkich surowców i materiałów, za jakość produkcji itp., a więc obejmujących tylko pewne odcinki działalności. Mierniki te stawały się coraz mniej przydatne do obiektywnej oceny pracy przedsiębiorstw.
Systemy: budżetowy, ubezpieczeń, bankowo-kredytowy, są wzajemnie powiązane przez rozliczenia odpowiednich instytucji z budżetem z tytułu wyników działalności oraz przez odpowiednie lokaty funduszów pieniężnych: w systemie pieniężno-kredytowym lub budżecie Państwa.
Narzędziem koordynacji proporcji rozwoju poszczególnych dziedzin gospodarki narodowej i poszczególnych jednostek gospodarczych, wynikających z narodowych planów gospodarczych, jest układ zasilania w fundusze pieniężne. Składa się on z wielu urządzeń, które służą do regulowania pieniężnych przychodów odpowiedzieć na pytanie, który sposób realizacji celu jest najkorzystniejszy, najbardziej opłacalny.
W gospodarce socjalistycznej poziom cen nie jest wynikiem żywiołowej gry rynkowej, lecz jest świadomie kształtowany przez państwo. Ustalając poziom cen oraz wzajemne relacje między cenami różnych produktów, państwo socjalistyczne kieruje się m.in. celami społecznymi.