Środki obrotowe przedsiębiorstwa są to te składniki jego majątku, które uczestnicząc w procesie produkcji i wymiany wyrobów zmieniają formy, przechodząc z jednej fazy ruchu okrężnego do drugiej. W skład środków obrotowych wchodzą:
- 1) zapasy,
- 2} należności z tytułu dostaw, robót i usług oraz inne należności pieniężne,
- 3) środki pieniężne.
- Do zapasów zalicza się:
- a) zapasy rzeczowe środków obrotowych obejmujące:
Badanie ekonomicznej efektywności remontu kapitalnego jest niezbędne tylko wtedy, gdy rozpatrywany środek trwały (zespół środków) nie jest jeszcze całkowicie zużyty fizycznie. Całkowicie zniszczony obiekt podlega przymusowej wymianie, toteż zastąpienie takiego obiektu nie jest problemem ekonomicznym.
W szczególności Krem, a zwłaszcza jednoroczne koszty przerobu często po remoncie kapitalnym, są niższe niż przed remontem, ale z reguły wyższe niż przy obiekcie nowym. koszt zakupu nowej maszyny (urządzenia), koszt remontu kapitalnego, oszczędność na remontach bieżących w pierwszym roku eksploatacji nowej maszyny, przyrost akumulacji finansowej w ciągu pierwszych dwóch lat eksploatacji nowej maszyny.
Zaniechanie dalszego remontu kapitalnego, czyli likwidacja środka trwałego (zespołu obiektów, układu), powinno opierać się na rozpatrzeniu dwóch zasadniczych rozwiązań: zastąpienia istniejącego układu nowym bądź dalszego eksploatowania układu dotychczasowego przy ponoszeniu niezbędnych w tym celu nakładów remontowo-odtworzeniowych. Ocena powyższa polega więc na porównaniu wskaźnika efektywności kapitalnego remontu istniejącego układu ze wskaźnikiem efektywności nowego układu.
Cechą charakterystyczną metody standardowej - w odróżnieniu od metody okresowej - jest to, iż z upływem okresu międzyremontowego, wynoszącego dla przykładu Vs roku, należy remont przeprowadzić niezależnie od tego, czy zużycie osiągnęło przewidywany zakres - poziom. Oznacza to, że remont należy przeprowadzić nawet wtedy, gdy dzięki starannej konserwacji maszyna jest nadal sprawna i mogłaby jeszcze być eksploatowana bez remontu.
Remont kapitalny, zwłaszcza gdy przeprowadza się go w szerszym zakresie (zespoły maszyn), powinien być z reguły powiązany z modernizacją, tak aby w rezultacie mógł nastąpić wzrost wydajności i efektywności w jak najszerszym zasięgu procesu produkcyjnego. Niewykorzystanie możliwości modernizacyjnych w tym zakresie eliminuje jedną z istotnych dróg wdrażania „małego” postępu technicznego.
Gospodarka remontowa obejmuje konserwację, przeglądy oraz naprawy środków trwałych. Są to czynności mające na celu zastąpienie częściowego zużycia środków trwałych, jakie nastąpiło w procesie ich użytkowania.
Efektywne wykorzystanie środków przeznaczonych na reprodukcję majątku trwałego urasta obecnie do jednego z podstawowych zagadnień polityki gospodarczej. Dotyczy to zwłaszcza nakładów na działalność remontową. Należy bowiem mieć na uwadze, że każdy kolejny remont kapitalny - poza negatywną stroną wyrażającą się w hamowaniu postępu technicznego - jest „droższy” z punktu widzenia nakładów rzeczowych i nakładów pracy, zaś jego efekty techniczno-ekonomiczne maleją.
Reprodukcja częściowa polega na naprawie uszkodzonych części i elementów obiektu majątku trwałego lub na wymianie części substancji składającej się na dany obiekt (środek trwały). Ta forma reprodukcji nazywana jest remontem.