Działalność produkcyjna przedsiębiorstwa budowlanego obejmuje roboty i prace polegające na budowie, przebudowie, rozbudowie lub odbudowie, naprawie (remoncie) oraz rozbiórce budynków, budowli i właściwych danemu rodzajowi budownictwa obiektów budowlanych oraz roboty i prace montażowe maszyn i urządzeń technicznych. Wymienione czynności składają się na produkcję podstawową.
Zadania stawiane przed zespołami pracowników przygotowujących produkcję dotyczą całego układu (przedsiębiorstwa), jak i poszczególnych podukładów, np. budów.
Stałe podnoszenie sprawności i gotowości służb technicznych i pomocniczych w zakładzie produkcyjnym jest ważnym źródłem uzyskiwania wyższych efektów technicznych i ekonomicznych.
W produkcji budowlanej, podobnie zresztą jak i przemysłowej, oprócz nowoczesnych coraz bardziej skomplikowanych maszyn i różnego rodzaju urządzeń technicznych występują także bardzo proste narzędzia pracy, np. kilof, młotek, łopatka, kubły, taczka.
Za prawidłowość zużycia materiałów w toku procesu produkcyjnego odpowiada kierownik budowy. Z kolei przed nim odpowiedzialni są mistrzowie, sprawujący nadzór nad robotami. Taki układ odpowiedzialności ma na celu m.in. minimalizację zużycia materiałów (w granicach norm technicznych), oszczędne obchodzenie się z materiałami w procesie produkcyjnym, a więc eliminowanie uszkodzeń, marnotrawstwa, np. wskutek rozsypania. Szczególna troska jest potrzebna, gdy chodzi o materiały deficytowe.
Gospodarka magazynowa stanowi całokształt środków organizacyjnych i technicznych związanych z zabezpieczeniem znajdujących się w przedsiębiorstwie zapasów oraz prawidłowym ich rozchodowywaniu na cele zużycia. Zasadniczym ogniwem tej gospodarki jest magazyn.
Jeżeli w umowie strony z góry nie sprecyzowały dokładnych terminów dostaw, wówczas następują one na podstawie każdorazowych zamówień. Podaje się w nich m.in. rodzaj i ilość zamawianego towaru, termin dostawy, cenę, warunki wysyłki i miejsce odbioru oraz warunki zapłaty i ubezpieczenia towaru na czas transportu.
Dostawcami materiałów dla przedsiębiorstw budowlanych są: przedsiębiorstwa produkujące materiały, centrale handlowe i inne jednostki organizacyjne zajmujące się dystrybucją artykułów zaopatrzeniowych oraz własne zakłady produkcyjne, np. własne żwirownie.
Wobec okresowości niektórych robót budowlanych, szczególnie z zakresu budownictwa inżynieryjnego, trzeba mieć na uwadze, że normy zapasów materiałów są funkcją wielkości i czasu gromadzenia oraz wielkości i czasu ich zużycia na budowach. Toteż w wypadku okresowego zużywania materiałów może być przydatne stosowanie następującego wzoru na obliczenie indywidualnej normy zapasu:
Jednostkami miary norm zapasów mogą być wskaźniki zapasu w dniach, ilość lub wartość. W zależności od potrzeby przedsiębiorstwo może wyliczać normy zapasów we wszystkich lub w niektórych jednostkach miary.
Działalność produkcyjna przedsiębiorstwa budowlanego obejmuje roboty i prace polegające na budowie, przebudowie, rozbudowie lub odbudowie, naprawie (remoncie) oraz rozbiórce budynków, budowli i właściwych danemu rodzajowi budownictwa obiektów budowlanych oraz roboty i prace montażowe maszyn i urządzeń technicznych. Wymienione czynności składają się na produkcję podstawową.
Zadania stawiane przed zespołami pracowników przygotowujących produkcję dotyczą całego układu (przedsiębiorstwa), jak i poszczególnych podukładów, np. budów.
Stałe podnoszenie sprawności i gotowości służb technicznych i pomocniczych w zakładzie produkcyjnym jest ważnym źródłem uzyskiwania wyższych efektów technicznych i ekonomicznych.
W produkcji budowlanej, podobnie zresztą jak i przemysłowej, oprócz nowoczesnych coraz bardziej skomplikowanych maszyn i różnego rodzaju urządzeń technicznych występują także bardzo proste narzędzia pracy, np. kilof, młotek, łopatka, kubły, taczka.
Za prawidłowość zużycia materiałów w toku procesu produkcyjnego odpowiada kierownik budowy. Z kolei przed nim odpowiedzialni są mistrzowie, sprawujący nadzór nad robotami. Taki układ odpowiedzialności ma na celu m.in. minimalizację zużycia materiałów (w granicach norm technicznych), oszczędne obchodzenie się z materiałami w procesie produkcyjnym, a więc eliminowanie uszkodzeń, marnotrawstwa, np. wskutek rozsypania. Szczególna troska jest potrzebna, gdy chodzi o materiały deficytowe.
Gospodarka magazynowa stanowi całokształt środków organizacyjnych i technicznych związanych z zabezpieczeniem znajdujących się w przedsiębiorstwie zapasów oraz prawidłowym ich rozchodowywaniu na cele zużycia. Zasadniczym ogniwem tej gospodarki jest magazyn.
Jeżeli w umowie strony z góry nie sprecyzowały dokładnych terminów dostaw, wówczas następują one na podstawie każdorazowych zamówień. Podaje się w nich m.in. rodzaj i ilość zamawianego towaru, termin dostawy, cenę, warunki wysyłki i miejsce odbioru oraz warunki zapłaty i ubezpieczenia towaru na czas transportu.
Wobec okresowości niektórych robót budowlanych, szczególnie z zakresu budownictwa inżynieryjnego, trzeba mieć na uwadze, że normy zapasów materiałów są funkcją wielkości i czasu gromadzenia oraz wielkości i czasu ich zużycia na budowach. Toteż w wypadku okresowego zużywania materiałów może być przydatne stosowanie następującego wzoru na obliczenie indywidualnej normy zapasu:
Jednostkami miary norm zapasów mogą być wskaźniki zapasu w dniach, ilość lub wartość. W zależności od potrzeby przedsiębiorstwo może wyliczać normy zapasów we wszystkich lub w niektórych jednostkach miary.