Dlatego też o taki wskaźnik syntetyczny chodzi, aby obejmował możliwie największą liczbę elementów w celu uzyskania bardziej jednoznacznej oceny efektywności inwestycji. Należy jednak od razu podkreślić, że wskaźnik ten nie wyczerpuje analizy. Stwierdzenie to prowadzi do wniosku, że wszystkie formy rachunku (wskaźniki techniczno-ekonomiczne, cząstkowe wskaźniki ekonomiczne i wskaźnik syntetyczny) nie wykluczają się wzajemnie, lecz uzupełniają.
Wskaźniki techniczn o-e konomiczne inwestycji stanowią przedmiot szczegółowej analizy projektów inwestycyjnych. Dotyczą one głównie technologii, techniki i organizacji produkcji w budowanym zakładzie i obejmują takie zagadnienia, jak wydajność pracy w jednostkach naturalnych (np. ilość przędzy na 1000 wrzecionogodzin), zużycie surowców na jednostkę produkcji (np. zużycie bawełny czy włókna sztucznego na 1 tonę przędzy), wskaźniki wykorzystania majątku trwałego itp.
Ogólnie biorąc, długość uzasadnionego ekonomicznie okresu eksploatacji jest uzależniona od bilansu siły roboczej i rozporządzanych środków inwestycyjnych. W wypadku nadwyżek siły roboczej zużycie ekonomiczne nie stanowi problemu, ponieważ eksploatacja nawet przestarzałych obiektów jest - z ogólnogospodarczego i społecznego punktu widzenia - uzasadniona.
Celowość inwestycji ustala się na podstawie analizy wielu przesłanek ekonomicznych i społeczno-politycznych, np. ogólnych proporcji rozwoju gospodarczego, czy proporcji między produkcją środków produkcji i produkcją środków spożycia. Z analizy tej wynikają postulaty dotyczące nie tylko wzrostu produkcji, ale także jej poziomu techniczno-ekonomicznego, oszczędzania określonych surowców, rozwoju wymiany międzynarodowej itp.
Problematyka badań efektywności inwestycji zależy od zakresu analizowanego programu inwestycyjnego. Jeśli program obejmuje jedno zadanie inwestycyjne, wówczas mamy do czynienia z analizą efektywności różnych sposobów realizacji tego samego zadania.
Normatywy cykli realizacji inwestycji ustala minister Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami i ogłasza je w formie wykazu w Dzienniku Budownictwa.
Przez cykl realizacji inwestycji należy rozumieć okres trwający od daty przekazania wykonawcy przez inwestora terenu budowy w celu wykonania zadania inwestycyjnego do dnia odbioru tego zadania przez tegoż inwestora (zamawiającego), po przeprowadzeniu rozruchu technologicznego, jeżeli inwestycja tego wymaga (rys. 3-1). Cykl realizacji inwestycji nie obejmuje okresu niezbędnego do wykonania robót związanych z przygotowaniem terenu budowy, jak np.
Inwestor odbiera projekt do sprawdzenia stopnia jego zgodności z założeniami i dotrzymaniu przez zleceniobiorcę warunków umowy. Dla inwestycji prostych, np. realizowanych wielokrotnie na podstawie dokumentacji typowej, polegających na modernizacji w dotychczasowych układach i na terenach już użytkowanych, sporządza się dokumentację jednostadiową. Obejmuje ona niezbędne elementy założeń techniczno-ekonomicznych i projektu technicznego.